Weana Modeane

Aus Wikipedia
Looshaus (Adolf Loos, 1909)
Der Kuss (Gustav Klimt, 1907–1908)
Hermann Bahr, 1904

De Weana Modeane (Wiener Moderne) bezeichnet in Kuituabetrieb in da esterreichischn Hautpstod um de Joahundatwende (vau etwoa 1890 bis 1910). In de politischn und gsöschoftlichn Wirrn, de wos zum Zafoi vau da Donaumonarchie gfiat haum, kummts zu an letztn grossn Aufblian in Philosophie, Molarei, Architektur, Musik und Literatua. De Weana Modeane hod si ois Gengstremung zum Naturalismus büdt ghobt und stöd da natuagetreien Obbüdung de "Kunst um da Kunst wün" (ausm Frz. L'art pour l'art vau de 1830a Joa) entgeng. Insgsaumt is de Weana Modeana owa a Stükonglomerat vau vün gengsätzlichn Stremungen vaum Fin de siècle in Eiropa.

Intressante Leit und Gruppm[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

Literatua[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

In da Literatua gibts de Gruppiarung Jung-Wien um an Hermann Bahr, Hugo von Hofmannsthal, Arthur Schnitzler und Peter Altenberg im Café Griensteidl. Des Kafäähaus is in Wean a kuiturölle Institution und mit eam entsteht de Kafäähausliteratur, a Glegnheitskunst, teuweis nua in Fuam vau Fragmentn.

Büdende Kunst[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

De wichtigstn Mola vau da Weana Modeane san da Gustav Klimt (Jugendstil), da Oskar Kokoschka und da Egon Schiele (beide Expressionismus).

De bedeitandstn Vaeinigungen woan de Weana Secession und de Weana Weakstättn.

Philosophie und Psychologie[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

De Psychoanalyse vaum Sigmund Freud hod de Psychologie revolutioniat. Da Ludwig Wittgenstein hod wichtige Beiträg zua analytischen Philosophie und zua Sprochphilosophie gliefat. Da Ernst Mach hod si ois Physika und Wissenschoftstheoretiks sn Naum gmocht.

Literatua[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

  • Gotthart Wunberg (Hrsg.): Die Wiener Moderne. Literatur, Kunst und Musik zwischen 1890 und 1910. Reclam, Stuttgart 1981, ISBN 3-15-027742-6.
  • Carl E. Schorske: Wien. Geist und Gesellschaft im Fin de siècle. 2. Auflage. Fischer, Frankfurt am Main 1982, ISBN 3-10-073603-6.
  • Thomas Markwart: Die theatralische Moderne. Peter Altenberg, Karl Kraus, Franz Blei und Robert Musil in Wien, Hamburg 2004.
  • Milan Dubrovic: Veruntreute Geschichte. Die Wiener Salons und Literatencafés. Zsolnay, Wean 1985, ISBN 3-552-03705-5.
  • Jacques Le Rider, Robert Fleck (Übers.): Das Ende der Illusion. Die Wiener Moderne und die Krisen der Identität. Österr. Bundesverlag, Wean 1990, ISBN 3-215-07492-3.
  • Dagmar Lorenz: Wiener Moderne. Sammlung Metzler, Band 290, Realien zur Literatur. Metzler, Stuttgart 1995, ISBN 3-476-10290-4[1]
  • Jacques Le Rider, Christian Winterhalter (Übers.): Freud – von der Akropolis zum Sinai. Die Rückwendung zur Antike in der Wiener Moderne. Passagen Philosophie. Passagen-Verlag, Wean 2004, ISBN 3-85165-636-9.
  • Mirko Gemmel: Die Kritische Wiener Moderne. Ethik und Ästhetik. Karl Kraus, Adolf Loos, Ludwig Wittgenstein. Parerga-Verlag, Berlin 2005, ISBN 3-937262-20-2[2]
  • Helga Mitterbauer (Hrsg.), Katharina Scherke (Hrsg.): Ent-grenzte Räume. Kulturelle Transfers um 1900 und in der Gegenwart. Studien zur Moderne, Band 22. Passagen-Verlag, Wean 2005, ISBN 3-85165-640-7[3]
  • Barbara Tomandl: Die Bildung in der Gesellschaft der Wiener Moderne. Institutionen, Ideen und Zielsetzungen. Diplomarbeit. Universität Wien, Wean 2008. [4]

Beleg[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

  1. Inhoitsvazeichnis online (PDF).
  2. Inhoitsvazeichnis online (PDF).
  3. Inhoitsvazeichnis online (PDF).
  4. Voitext online (PDF).