Monolog

Aus Wikipedia
Hamlet, "Sein oda Nedsein, dees is do de Frog".

Unta Monolog (gr. μόνος mónos „alloa“) vasteht ma a Oan-Weg-Kommunikation. Im Untaschied zum Dialog is da Monolog a Oat Sejbstgespräch, a Red, de wo si ned wiakli on Zuaheara richt.

In da Literatua wead da Monolog haife ois Stuimiddl eigsetzt. Voa oim vawendt ma Monologe im Drama. In da Prosa sogt ma dazua "Innara Monolog".

Berihmte Monologe vo da Wejdliteratua[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

Hamlet-Monolog[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

Sein oda Nedsein, dees is do de Frog, da Monolog vom Hamlet in Hamlet, da Prinz vo Denemark vo William Shakespeare deafat da berihmtaste Monolog vo da Wejdliteratua sei (1. Strophm). Es geht dobei um de Frog, ob ma gegn dees Schicksoi okempfn soit oda ob da Freidod de bessare Option warad.

Englischa Original-Text Boarische Iwasetzung

To be or not to be, that is the question:
Whether 'tis nobler in the mind to suffer
The slings and arrows of outrageous fortune,
Or to take arms against a sea of troubles,
And by opposing, end them? To die: to sleep;

Sein oda Nedsein; dees is do de Frog:
Obs fias Gmiat nobla is, zan Duidn,
De Schlingan und Pfei vo da Schicksoismocht,
Oda de Woffm z greifa gegn dees Meer vo Sorgn,
Und duach Gegnkroft, ois z endn? Z steam und schlofa...

Faust-Monolog[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

Da Ofangs-Monolog vom Doktor Faust in Faust I vom Johann Wolfgang von Goethe (Faust I, Vers 354 ff. / Ofangssverse) deafat da berihmtaste Monolog in da deitschn Literatua sei.

Deitscha Original-Text Boarische Iwasetzung

Habe nun, ach! Philosophie,
Juristerei und Medizin,
und leider auch Theologie
durchaus studiert, mit heißem Bemühn.
Da steh ich nun, ich armer Tor!
Und bin so klug als wie zuvor;
heiße Magister, heiße Doktor gar
und ziehe schon an die zehen Jahr
herauf, herab und quer und krumm
meine Schüler an der Nase herum –
und sehe, daß wir nichts wissen können!
Das will mir schier das Herz verbrennen…

Hob etz, ach, Philosophie,
Juristarei und Medizin,
Und leida a Theologie,
duachaus studiat, mit hoassn Bemihn.
Do steh i etz, i oarma Norr,
und bin so gscheid ois wia davor!
Hoass etz Magista, hoass etz Doktor gor,
Und ziag scho an de zehne Joar
Auffi, owe und quea und krumm
Meine Schila an da Nosn hearum
Und siag, dass mia nix wissn kena
Des wui ma schia as Heaz vabrenna.

Literatua[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

  • Edwardes, Jane, The Faber Book of Monologues, Faber and Faber, 2005.
  • Hirsh, James, Shakespeare and the History of Soliloquies, Madison: Fairleigh Dickinson University Press, 2003.

Im Netz[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]