Nordgermanische Sprochn

Aus Wikipedia
Der Artikl is im Dialekt Obaboarisch gschriem worn.
Die Verbreitung vo de nordgermanischn Sprochn

De nordgermanischn Sprochn, aa skandinavische Sprochn umfossn de Sprochn Dänisch, Färöisch, Isländisch, Norwegisch und Schwedisch. Se san a Untagruppm vo de germanischn Sprochn. Rund 20 Millionen Menschn redn a nordgermanische Sproch ois Muaddasproch. As Oidnordische Sproch bzw. Oidisländische, wo duach de Edda iwaliefad is, guit ois Urtypus vo de nordgermanischen Sprochn. De ejtaste iwaliefate nordgermanische Sproch is owa as Urnordische.

As Nordgermanische hod se um de Zeitnwende (Christi Geburt) vom Westgermanischn obgspoitn und untateit si obm 9. Jh. in Westnordisch und Ostnordisch (Oidnordisch).

Historische Eiteilunga[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

Voam Joa 1100 hods a oanzige oidnordische Sproch (dǫnsk tunga) gebm, de wo nua oanzlne Dialektuntaschiede afgwiesn hod. So untascheid ma fia de Zeit zwischn Westnordisch und Ostnordisch:[1]

  • Ostnordisch
    • Oiddänisch
    • Oidschwedisch
  • Westnordisch
    • Oidisländisch
    • Oidnorwegisch

Danoch is da Obstand zum Dänischn gwochsn, sodass man von uma 1100 bis uma 1300 a ondare Eiteilung zgrund legt:[1]

  • Nordnordisch
    • Oidisländisch
    • Oidnorwegisch
    • Oidschwedisch
  • Sidnordisch
    • Oiddänisch

Im Spodmittloida hom se de Sprochn untaschiedlicha entwicklt. Isländisch und Färöisch hom weitgehend de oidn Sprostrukturn behoidn, während se im Norwegischn und Schwedisch stork vaoafoch woan san. Ob uma 1500 ko ma a ondare Eiteilung vo de nordgermanischen Sprochn onehma:[1]

De Eiteilunga ensprecha ned am genetischen Stammbaam im Sinn vo da Stammbaamtheorie. Se beschreim ledigli de Ähnlichkeitn zwischen Sprochn vo oana bestimmtn Periode.

Beleg[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

  1. 1,0 1,1 1,2 Odd Einar Haugen, Grunnbok in norrønt språk, 2. utgåve, Gyldendal, Oslo 1995, ISBN 82-417-0506-9

Drucksocha[Werkeln | Am Gwëntext werkeln]

  • Kurt Braunmüller: Die skandinavischen Sprachen im Überblick. Tübingen und Basel: A. Francke Verlag, 2007, ISBN 978-3-8252-1635-1.